INFORMACJE BIOGRAFICZNE O CZŁONKACH

 

Jolanta Janina BAWOROWSKA - poetka. Urodziła się 5 kwietnia 1962 r. w Elblągu. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Żarach i Studium Bibliotekarskie w Zielonej Górze. Pracuje w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Żarach. Debiutowała prozą poetycką na łamach „Twórczości Robotników” w 1986 r. Należy do Związku Literatów Polskich od 2001 r. oraz Klubu Literackiego ZLP w Żarach. Jest członkinią Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Zielonej Górze. Mieszka w Żarach.
Wydała zbiorki wierszy Między rytmem serc i zegarów (1999), Wsłuchana w ciszę (2000) i Ballada o kluczach (2004).
 
Katarzyna JAROSZ-RABIEJ - poetka, pisarka. Urodziła się 4 września 1946 r. w Zielonej Górze. Ukończyła Centrum Kształcenia Ustawicznego w Zielonej Górze. Pracowała m. in. w Archiwum Państwowym w Starym Kisielinie koło Zielonej Góry, obecnie jest na emeryturze. Debiutowała wierszem w „Zastalowcu” w 1978 r. Otrzymała Nagrodę Kulturalną im. Jakuba Wojciechowskiego (1995). Jej wiersze tłumaczono na jęz. niemiecki. Należała do sekcji literackiej Koła Gospodyń Wiejskich w Starym Kisielinie (1989-93). Członkini Związku Literatów Polskich od 1997 r. Otrzymała Lubuską Nagrodę Literacką ZLP im. A.K. Waśkiewicza (2014). Należy również do Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury (od 1986) i Stowarzyszenia Jeszcze Żywych Poetów (od 1995) w Zielonej Górze. Mieszka w Zielonej Górze.
Wydała zbiory wierszy Dedykacje (1996), Noc nad miastem (1999), Dorosnąć do bólu (2007), Otuleni poświatą metafor (2007) i zbiory opowiadań Smak lebiody (2005), Julia z ulicy Jeleniej / Julia from Jelenia Street (2010 - dwujęzyczne) oraz Absynt po polsku (2013).
Opracowała Poddasze poetów - antologię wierszy Stowarzyszenia Jeszcze Żywych Poetów (2005, wspólnie z J. Pytel).
 
Krzysztof JELEŃ - poeta, tłumacz z jęz. francuskiego. Urodził się 19 lipca 1963 r. w Rudnej koło Głogowa. Ukończył filologię romańską na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracuje jako wykładowca w Nauczycielskim Kolegium Języków Obcych w Legnicy i jako nauczyciel w Zespole Szkół w Głogowie. Debiutował w „Zarzewiu” w 1981 r. Członek Związku Literatów Polskich od 2001 r. oraz Głogowskiego Stowarzyszenia Literackiego (od 1999). Mieszka w Głogowie.
Wydał zbiory wierszy Chyba jednak warto (1993), Pozostań sobą (1995), List do Pana Boga (1996), Światła Ciemnogrodu (1998), Wykupić świat rozpaczy (2000), Obrazki z tego i nie z tego świata (2002) i Trzy dekady wierszy (2008) oraz zbiór wierszy, prozy i przekładów Życie ważniejsze niż słowa (2014).
Opracował almanach twórców głogowskich Dorośli do wiersza (2002).
 
Zbigniew Marian JELINEK - prozaik, poeta. Urodził się 19 maja 1955 r. w Zielonej Górze. Ukończył Państwowe Zaoczne Studium Kultury i Oświaty dla Dorosłych w Poznaniu. Pracował m. in. w Estradzie Ziemi Lubuskiej, Zarządzie Regionu NSZZ „Solidarność”, Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Zielonej Górze. Był redaktorem biuletynu "Start" MKZ NSZZ "Solidaraność" w 1981 r. oraz "Gońca Lokalnego" (1995-96), "Aktualności Kożuchowskich i naczelnym miesięcznika WRK ZSMP „Winnica Zielonogórska” (1998-2003). Debiutował wierszem na łamach „Nadodrza” w 1975 r. Należał do grupy literackiej „Piąta Kolumna” (1976-78), Klubu Początkujących Literatów przy ZLP (1975-78), Koła Młodych Pisarzy przy ZLP i LTK (1978-1980), Koła Młodych Twórców przy LTK (1980-81), Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy (do 1981), Klubu Literackiego LTK (1986-1991) oraz Związku Twórczego Pisarzy Polskich (1991-93) w Zielonej Górze. Członek Związku Literatów Polskich od 1986 r. Mieszka w Książu Śląskim koło Zielonej Góry.
Wydał powieść Dział ogłoszeń (1984) oraz zbiorki wierszy Ten mężczyzna z wiersza (1985) i Małe życie (1986).
 
Władysław KLĘPKA - poeta, tłumacz z jęz. czeskiego i gruzińskiego. Urodził się 26 stycznia 1942 r. w Krężnicy Jarej koło Lublina. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Lublinie, potem studiował kulturoznawstwo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Pracował jako instruktor plastyki w instytucjach kultury, obecnie przebywa na emeryturze. Debiutował przekładami z języka gruzińskiego na łamach „Poezji” w 1985 r. Otrzymał Nagrodę Kulturalną m. Puławy (1978), Srebrne Pióro Pegaza (1998) i Lubuskiego Animatora Kultury (2009). Jego wiersze tłumaczono na jęz. niemiecki. Członek Związku Literatów Polskich od 2007 r. Należał do Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury, a obecnie jest czlonkiem Stowarzyszenia Jeszcze Żywych Poetów (od 1995) w Zielonej Górze. Uprawia tez malarstwo w technice papier barwny ręcznie czerpany. Mieszka w Zielonej Górze.
Wydał zbiorki wierszy Węzeł serdeczny. 69 miniatur poetyckich (1996), Lato zimorodka (1997), Świetlisty cień Rafaela (1999), Bordiura z akantem (2000), Zielonym do góry. Znasz limeryki liczne (2004), Za wiatrem za wodą. Haiku, tanka (2005), Siedmiokrąg (2005), Wyka Pana. Tetrastychy (2008), Zielone światło (2011), Echo okaryny (2014), Zielonym do góry. Setnik limeryków lubuskich (2014) i Rozłąka z łąką (2014). Opracował antologię lubuską Wokół haiku (2002).
 
Tadeusz KOLAŃCZYK - poeta. Urodził się 12 września 1948 r. w Jurkowie w Wielkopolsce. Z zawodu jest zegarmistrzem Debiutował wierszem czasopiśmie „Ulotna Przestrzeń”w 2001 r. Otrzymał Specjalną Nagrodę Literacką im. Władysława St. Reymonta (2002, 2008). Należy do Związku Literatów Polskich od 2012 r. oraz Głogowskiego Stowarzyszenia Literackiego (od 1999). Mieszka w Głogowie.
Wydał zbiorki wierszy Na Moście Dobrego i Złego (2001), Pomiędzy przęsłami (2007) i Zaproszenie na jagody (2012).

Janusz KONIUSZ - poeta, prozaik, dramaturg, felietonista. Urodził się 1 lutego 1934 r. w Sosnowcu-Niwce. Studiował filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach, studia ukończył na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Był m. in. sekretarzem Lubuskiego Towarzystwa Kultury i redaktorem naczelnym „Nadodrza” oraz "Kalendarza Lubuskiego" (1972-1985). Debiutował wierszem na łamach „Życia Literackiego” w 1951 r. Otrzymał Lubuską Nagrodę Kulturalną (1957, 1978), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1960), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1980, 2009) Nagrodę „Trybuny Ludu” (1984) i dwukrotnie Lubuski Wawrzyn Literacki (1995, 2008), Lubuskiego Animatora Kultury (2009) i Gloria Artis (2011), a także Lubuską Nagrodę Literacką ZLP (2013). Jest Honorowym Obywatelem Zielonej Góry. Jego wiersze i opowiadania były tłumaczone na jęz. białoruski, czeski, górnołużycki, litewski, niemiecki, rosyjski, rumuński i szwedzki. Należał do Koła Miłośników Literatury (1954-55), Koła Młodych Literatów (1955-57), Sekcji Literackiej LTK (1957-60), Klubu Literackiego ZLP (1960-61) i Klubu Literackiego LTK (1961-70) w Zielonej Górze. Członek Związku Literatów Polskich od 1961 r. i Polsko-Niemieckiego Stowarzyszenia Pisarzy Regionu Nadodrza (od 1992). Mieszka w Zielonej Górze.
Wydał zbiory wierszy Tempo krążenia (1958), Ślad przelotu (1961), Wokół słowa (1963), Ziemia w stopach (1970), Próba samoobrony (1977), Zamysł opisu (1981), Z Kaina i Abla (1984), Z Kaina i Abla. Wiersze dawne (1988), Ład i chaos (1992), Pierworodny grzech słowa (1994), Moje stworzenie świata. Z wierszy dawnych i nowych (1997), Droga do Hamleta (2000), Nic nie było (2003), Po wyjściu z arki (2007), Przypowieść o podróży / Parabbel uber die Riese (2010 - dwujęzyczne) i Na własne podobieństwo (2014), zbiory opowiadań Wakacje z Julią (1964), Dialog w domu (1969), Bieg spod Maratonu do Aten (1976), Beczka Diogenesa i inne opowiadania (1986), opowieści Kamień z serca (1994) i Wiązania pamięci (1998), utwór sceniczny Czwartek (1977), szkice Taddeo Polacco z Zielonej Góry (1960), 3:0 dla polskości. Z dziejów sportu na Ziemi Lubuskiej (wspólnie z Joachimem Benyskiewiczem, 1963) i szkice historycznoliterackie Cztery dekady. 40 lat Oddziału ZLP w Zielonej Górze (wspólnie z A. K. Waśkiewiczem i R. Rudiakiem, 2002).
Napisał słuchowiska Nikt nie wyrywa trawy (1965), Zabawa w porcie (1970), Jeden zwykły dzień (1974), Wizyta pana w średnim wieku (1975), Chołodziec (1976), Pięciu (1977), I żeby niebo było gwiaździste (1980), Dzień listopadowy (1983) i Pod szczególną gwiazdą (1993). Opracował cztery tomy pamiętników i wspomnień osadników Mój dom nad Odrą (1961, 1965, 1971, 1988), podania, legendy i baśnie Ziemi Lubuskiej Złota dzida Bolesława (1970), reportaże o Ziemi Lubuskiej Dni następne (1975, wspólnie z J. Kołodziejem), wspomnienia żołnierzy Od września do maja (1976), almanach grupy literackiej Dziewin-Młodzi (1980), gorzowski almanach poetycki Nauka tańca (1985, wspólnie z Z. Łukaszewiczem), reportaże z Nadodrza Nauka chodzenia (1985), trzy antologie wierszy członków RSTK Ślad istnienia (1991), Słoneczne winogrady (1992) i Sadzenie dębów (1997), antologię opowiadań młodych autorów Mosty ze słów (1998, wspólnie z J. Sachers), antologię wierszy o Wrześniu 1939 W ogniu, pyle i krwi (wspólnie z H. Szylkinem, 1999), pamiętniki i wspomnienia osób niepełnosprawnych Na przekór losowi (1999, 2001), antologię Klubu Literackiego ZLP Słowa spod magnolii (2011) oraz pamiątkową księgę wierszy członków oddziału ZLP I wspomnisz, i pomyślisz o mnie... (2011, wspólnie z R. Rudiakiem).
 
Zygmunt KOWALCZUK - poeta, eseista. Urodził się 7 lutego 1963 r. w Lubsku. Ukończył studia w Zielonogórsko-Gorzowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gościkowie-Paradyżu i na wydziale filozoficzno-teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Doktoryzował się w Instytucie Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Do 2004 r. był duchownym m. in. w Gorzowie Wlkp., Żarach i Sulęcinie, obecnie jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Zielonogórskiego i Łużyckiej Wyższej Szkoły Humanistycznej w Żarach. Debiutował wierszem w „Echu Krakowa” w 1987 r. Otrzymał Lubuski Wawrzyn Literacki (2000). Członek Związku Literatów Polskich od 2007 r. Mieszka w Bieczu koło Lubska.
Wydał zbiory wierszy Niebo szyte ziemią (1997), Dwa nieba (1998), Po tamtej stronie księżyca (1999), Ponad skrzydłami aniołów (2000), Bliżej niż dalej (2002), Na klifie (2005), Tobie błogosławiony Janie Pawle II Ojcze Święty (2011, wspólnie z Marią Wypych), Latarnia słowa (2012) i Motyl na burcie (2014), szkice historyczne Kardynał Mieczysław Halka Ledóchowski - prymas czasów niewoli (2003), Zarys historii Kościołów chrześcijańskich - nie tylko dla studentów (2004), Obrazy i symbole w historii chrześcijaństwa (2010), Nauka społeczna Jana Pawła II w publicystyce PRL (2012), opowieści religijne dla dzieci W poszukiwaniu szczęścia (1993).
Opracował antologię poezji słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku ŻDK Nasz dom poezji (2008, wspólnie z R. Krzywotulskim).
 
Zbigniew KOZŁOWSKI - prozaik. Urodził się 13 czerwca 1952 r. w Lidzbarku Warmińskim. Studiował w jeleniogórskiej Filii Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Pracował w organizacjach turystycznych. Obecnie pracuje w bibliotece im. C. Norwida w Zielonej Górze. Otrzymał Lubuski Wawrzyn Literacki (2005). Członek Związku Literatów Polskich od 2006 r. i Klubu Literackiego ZLP w Żarach. Mieszka w Żarach.
Wydał powieści Skarb Atamana (2004), Rycerze Placu Zamkowego (2004), Mołojecka pieśń (2005) i Hokka hey. Taniec z kołtunerią (2014) oraz opowiadania Lustro (2004), Legendy lubuskie (2006) i Legendy lubuskie II (2010).
 
Jan KUROWICKI - poeta, eseista, dramaturg i krytyk literacki. Urodził się 1943 r. w Baranowiczach na Białorusi. Ukończył  Wydział Filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. Profesor zwyczajny filozofii. Wykładał m. in. na uniwersytetach Zielonogórskim i Szczecińskim, Ekonomicznym w Jeleniej Górze. Debiutował wierszem w 1966 r. w „Kulturze”. Otrzymał Nagrodę kulturalną m. Wrocławia (1978), Lubuskiego Czarta Kulturalnego (1998), Lubuski Wawrzyn Literacki (1999), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1999). Członek Związku Literatów Polskich od 1970 r. (oddział we Wrocławiu, od 1993 r. członek oddziału w Zielonej Górze). Mieszkał w Świebodzinie, Wrocławiu, Zielonej Górze, a obecnie w Jeleniej Górze.
Wydał tomiki wierszy Przypowieści (1974), Sytuacje (1977), Zwierzenia małego sceptyka (1981), Bajka na dobranoc (1992), Każdy (1993), Historie i obrazy (1995), Bajki miłosne z kobietami (1996, 1999), Pozagrobowe życie sensu (1996), Wielkanoc Jednej Nocy (1998), Widok na koniec świata (2002), Kaprysy nie tylko miłosne (2005), Zepsuta bajka (2007), W poranku słonecznej rosy (2009), Momenty prozaiczne (2013), eseje i szkice krytycznoliterackie Człowiek i sytuacje ludzkie. Szkice o pisarstwie XX wieku (1970), Skryte przejścia wartości. Eseje o światopoglądowych i estetycznych problemach literatury współczesnej (1975), Dzień powszedni wyobraźni albo ułomności zdrowego rozsądku w poznaniu poetyckim (1976), Regiony wielkich i małych iluzji (1976), Bez stałego adresu (1980), W którym miejscu jesteśmy (1982, wspólnie z G. Zwolińską), Biurokratyzm i władza (1983), Literatura w społeczeństwie (1987), Okolice humanistyki i polityki (1987), Ironia pojęć zasadniczych (1990), Normalność jako sen idioty (1994), Idealna biblioteka. Poradnik konesera (1996), Igraszki ze świętym spokojem. Eseje i czytanki (1998), Naczynia osobności. O zjawiskach poezji lubuskiej - przegląd stronniczy (1998), Fotografia jako zjawisko estetyczne (1999), Figury wyobraźni XX w. (2001), Piękno jako wyraz dystansu (2000), Pochwała dystansu (2000), Przewodnik po arcydziełach (i nie tylko) (2001), Wartości estetyczne fotografii (2002), Odkrywanie codzienności (2004), Dlaczego ozdoba zdobi (2006), Zerowość estetyczna (2008), Estetyczność środowiska naturalnego (2010, 2013), Figury i maski w praktykach ideologicznych (2013), monografie Próba społecznej charakterystyki poznania (1973), Poznanie a społeczeństwo (1977), Wyprawa w krainę oczywistości (1978), Miraże świadomości estetycznej (1982), Piękno i poznanie (1992), Kultura jako źródło piękna. Wprowadzenie (1997), felietony Artysta jako arcydzieło (1983) i Odchylenia (1986) oraz monodram Pan Kepler raczy umierać (1997).
 
Eugeniusz KURZAWA - poeta, felietonista, eseista. Urodził się 3 stycznia 1954 r. w Kościanie w Wielkopolsce. Ukończył pedagogikę kulturalno-oświatową w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze. Był dziennikarzem i redaktorem m. in. czasopism i gazet Podlasia, redagował "Komunikaty" (1994-1997) i „Komunikaty Nadodrzańskie”, obecnie jest dziennikarzem w „Gazecie Lubuskiej”. Debiutował wierszem w „Nadodrzu” w 1976 r. Otrzymał Nagrodę Wojewody Suwalskiego (1984), Nagrodę Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1987), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1995), Lubuskiego Czarta Kulturalnego (1999), Lubuski Wawrzyn Literacki (2004), Lubuskiego Animatora Kultury (2009) i Gloria Artis (2011). Jego wiersze tłumaczono na jęz. angielski, białoruski, estoński, litewski i niemiecki. Należał do Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy (do 1981), Koła Młodych Pisarzy przy ZLP i LTK (1978-1980), Klubu Początkujących Literatów przy ZLP (1975-78), Studenckiego Klubu Poetyckiego „54” (1976-79) i Koła Młodych Twórców przy LTK (1980-81) w Zielonej Górze oraz warszawskiego Centrum Literackiego „Gremium” (1976-77). Członek Związku Literatów Polskich od 1987 r. (oddział w Białymstoku, od 1996 r. oddział w Zielonej Górze). Mieszka w Wilkanowie koło Zielonej Góry.
Wydał zbiory wierszy Wiem (1979), Serial codzienny (1979), Wszystko jest ważne (1984), Nie jesteś tu (1986), Samotnieję (1986), Nad Błędnem i Obrą (1989), To wszystko nic (1990), Zapis (1990, wyd. drugie 1996), Konieczność i nietrwałość (1995), Gdzie przydrożny Chrystus stał (1997, wspólnie z K. Fedorowiczem), Ogród sztuk (wspólnie z Lidią Kurzawową, 2000), Wciąż nowa prywatność (2003), Autoportret z przyszłością (2006), Ćwiczenia z rozpaczy (2011), zbiorki wywiadów Miasteczko do życia. Wolsztyńskie rozmowy (2002) i Moje miejsce. Zbąszyńskie rozmowy (2004), monografię Andrzej K. Waśkiewicz - miejsca opuszczone (2012), a także zbiór wspomnień i wierszy Obrazki prowincjonalne prozą (2014).
Opracował Studencki Klub Poetycki 54 (1977), Zbąszyń - zarys historii dziejów miasta (1985, wspólnie z Z. Matuszewskim), almanach białostockiego środowiska literackiego Próby (1989), szkice Wigry. Kultura i środowisko. Spotkania 1977-1990 (1991), Słownik polskich pisarzy współczesnych Wileńszczyzny (1995), Tak sobie dzieje (1999, tom I), Cztery dekady. 40-lecie Związku Literatów Polskich w Zielonej Górze (2002), 15 poetów o Polsce (2010), Kargowskie wspomnienia - historia gminy Kargowa w opowiadaniach mieszkańców (2012).
 
Włodzimierz KWAŚNIEWICZ - eseista, prozaik. Urodził się 3 września 1947 r. w Zielonej Górze. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie też obronił pracę doktorską z zakresu bronioznawstwa. Był kustoszem w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, obecnie jest dyrektorem Lubuskiego Muzeum Wojskowego w Zielonej Górze z siedzibą w Drzonowie. Debiutował esejem w „Gazecie Lubuskiej” w 1975 r. Otrzymał Nagrodę Twórczą Młodych „Zielone Grono” (1985), Lubuską Nagrodę Kulturalną (1988), Nagrodę Stowarzyszenia Autorów Polskich za Książkę Roku (1988), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1993, 2001), Nagrodę Naukową Prezydenta Zielonej Góry (1993). Jest Honorowym Obywatelem Zielonej Góry. Jego utwory były tłumaczone na jęz. rosyjski. Członek Związku Literatów Polskich od 1998 r. Mieszka w Drzonowie koło Zielonej Góry.
Wydał opowieści Historia szablą pisana, czyli Szable znanych Polaków I i II Rzeczypospolitej (1997), szkice historyczne Okiem kolekcjonera, czyli o dawnej broni gawędy (1987), Szabla polska od XV do końca XVIII wieku - szkice o konstrukcji, typologii i symbolice (1988), Pięć wieków szabli polskiej (1993), Dzieje szabli w Polsce (1993, wyd. drugie 1999, wyd. trzecie 2007), Polskije sabli (2005), Szable sławnych Polaków (2006), leksykony 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym (1981, wydanie drugie 1990), 1000 słów o dawnej broni palnej (1987), Od rycerza do wiarusa, czyli Słownik formacji, funkcji, instytucji i stopni wojskowych (1993), Leksykon broni białej i miotającej (2003), Leksykon dawnej broni palnej (2004), Leksykon dawnego uzbrojenia ochronnego (2005), Leksykon starinnowo ognestrelnowo orużja (2007, po rosyjsku).
 
Dorota MUSZYŃSKA (wydawała również jako Dorota Muszyńska-Koza i Dorota Kozanowska) - poetka. Urodziła się 14 września 1963 r. w Zielonej Górze. Ukończyła filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze. Debiutowała wierszem na łamach „Nadodrza” w 1982 r. Należała do Klubu Literackiego LTK w Zielonej Górze (1986-1991). Członkini Związku Literatów Polskich od 1997 r. Mieszka w Zielonej Górze.
Wydała zbiorki wierszy Struny spojrzeń (1985), Wznoszenie z korzeni (1987), Nagość światła (1993), Przestrzeń tęczy (1995), Senne ściany (1997), Bezimienność (1999), Drzewo życia (2000) i Życie o smaku cynamonu (2000).
 
Waldemar MYSTKOWSKI - poeta, prozaik, krytyk literacki. Urodził się 27 lutego 1954 r. w Słupsku. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Gdańskim i reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Teatralnej i Telewizyjnej w Łodzi. Debiutował wierszem na łamach „Studenta” w 1972 r. Jego wiersze tłumaczono na jęz. czeski, grecki, niemiecki i ukraiński. Otrzymał Nagrodę Twórczą Młodych „Zielone Grono” (1984) i Nagrodę Wojewódzką Wojewody Zielonogórskiego (1989). Należał do grupy poetów realistów „Metro II” w Słupsku (1979-1981) i Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy w Warszawie (do 1991) Członek Związku Literatów Polskich od 1984 r.
Wydał zbiory wierszy Słowa do fabuły (1979), Sceny batalistyczne (1982), Treść do romansu prowincjonalnego, (1984), Wilgotny język polski (1988), Czółno czułości (1987) i zbiór opowiadań Gdzie depczesz? (1999).
 
Jolanta PYTEL (wydawała również jako Jolanta Marciniszyn-Pytel) - poetka i prozaik. Urodziła się 29 sierpnia 1952 r. w Zielonej Górze. Studiowała filologię polską z historią w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Zielonej Górze. Pracowała jako nauczycielka w szkole podstawowej, bibliotekarka i dziennikarka, obecnie utrzymuje się z renty. Debiutowała wierszem w „Nadodrzu” w 1970 r. Jej utwory tłumaczono na jęz. angielski i niemiecki. Otrzymała Lubuski Wawrzyn Literacki (2004) i Lubuską Nagrodę Literacką ZLP (2012). Należała do Koła Młodych Pisarzy przy ZLP i LTK (1978-1980), Klubu Początkujących Literatów przy ZLP (1975-78), Koła Młodych Twórców przy LTK (1980-81), Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy (do 1981). Członkini Związku Literatów Polskich od 2007 r. Jest założycielką Stowarzyszenia Jeszcze Żywych Poetów w Zielonej Górze w 1995 r. i Uniwersytetu Poezji (1995-98). Mieszka w Zielonej Górze.
Wydała zbiorki wierszy Opowieść o Gabrielu (1976), Tyle światła wokół (1978), Destiny (1994), Oko śmierci (1994), Przebudzenie/Awakenings (1995 - dwujęzyczne), 40 i cztery (1996), Czarny aptekarz (1999), Requiem dla Helenki (1999), Włócznia słońca (2003), Zegar/The Clock (2010 - dwujęzyczne), Nad urwiskiem (2011) i Poza czasem (2014), opowiadania i wiersze Wejść w niebo (2006).
Opracowała antologię wierszy studentów Uniwersytetu Poezji w Zielonej Górze Dojrzewanie wierszy (1998), antologie poetów Środkowego Nadodrza Żywe oczy wiersza (2001, wspólnie z C. Sobkowiakiem), antologię wierszy Stowarzyszenia Jeszcze Żywych Poetów Poddasze poetów (2005, wspólnie z K. Jarosz-Rabiej), dwie antologie poetów ze Wschowy Rumak z nocą na grzbiecie (2009) i Warkocze czasu (2010), teksty nagrodzone w Turnieju Jednego Wiersza Kropelka i Lubuskie legendy o Letnicy (2012), prac konkursu im. A. German ...do każdej chwili, uśmiechaj... (2013, wspólnie z A. Szczęsną), zbiór baśni i wierszy członków SJŻP Oto trudzę się nad kamieniem (2013, wspólnie z M. Szott i J. Łastowieckim) oraz zbiór wierszy o E. Grzelak Przestrzeń ciemnieje od słów niewypowiedzianych (2014).
 
Grażyna ROZWADOWSKA-BAR - poetka. Urodziła się 5 lipca 1959 r. w Żarach. Ukończyła Technikum Włókiennicze w Żaganiu. Pracowała m. in. w zakładach włókienniczych Dekora w Żarach. Debiutowała wierszem na łamach „Słowa Żarskiego” w 1979 r. Należała do grupy literackiej „Dziewin-Młodzi” w Żarach (1977-81). Członkini Związku Literatów Polskich od 1998 r. oraz Klubu Literackiego ZLP w Żarach od 2001 r. Mieszka w Żarach.
Wydała zbiory wierszy Zapraszam do domu (1997) i Nie lubię zegarów (2000).
Autorka posłowia do pierwszej antologii poetów Szlichtyngowej Atmosfery. Poetica (2011).
 
Robert RUDIAK - poeta, krytyk, historyk literatury. Urodził się 24 lipca 1966 r. w Zielonej Górze. Ukończył filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze, a stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim. Był redaktorem naczelnym lubuskiego pisma samorządowego „Region”. Debiutował felietonem w piśmie studenckim „Faktor” w 1987 r. Otrzymał Nagrodę Literacką „Głosu Nauczycielskiego” (1999), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (2007) i Lubuską Nagrodę Literacką ZLP (2011). Jego wiersze tłumaczono na jęz. niemiecki. Należał do Klubu Literackiego LTK (1988-1991) i grupy literackiej „Budowa II” (1988-90) w Zielonej Górze. Członek Związku Literatów Polskich od 1992 r. Mieszka w Zielonej Górze.
Wydał plakat poetycki Poster '88 (1988), zbiory wierszy Austeigen (1988), Barwy grzechu (1989), Unicestwienie (1991), Taniec hipochondryczny (1991), Herodiada (1995), Martwy pejzaż osobisty (1997), Europa po nocy (1999), Przeklęci & święci (1999), Prywatny koniec świata (2003), Replika (2004) i Zaproszenie do samobójstwa (2007) oraz szkice historycznoliterackie Cztery dekady. 40 lat Oddziału ZLP w Zielonej Górze (wspólnie z J. Koniuszem i A. K. Waśkiewiczem, 2002).
Opracował katalog GDA Budowa II 1988-1989 (1989) i pamiątkową księgę wierszy członków oddziału ZLP I wspomnisz i pomyślisz o mnie... (2011, wspólnie z J. Koniuszem).
 
Zbigniew RYNDAK - prozaik, felietonista. Urodził się 17 marca 1935 r. w Otorowie w Wielkopolsce. Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował m. in. jako dziennikarz w „Gazecie Lubuskiej” i „Gazecie Nowej”. Debiutował opowiadaniem na łamach „Żołnierza Polski Ludowej” w 1956 r. Otrzymał Nagrodę im. Stanisława Piętaka (1970) i Lubuską Nagrodę Kulturalną (1976). Należał do Korespondencyjnego Klub Młodych [Pisarzy] w Gorzowie (1961-62), Klubu Literackiego LTK (1961-70), Koła Młodych Pisarzy przy ZO ZLP (1970-1974) i Związku Twórczego Pisarzy Polskich (1991-93) w Zielonej Górze. Członek Związku Literatów Polskich od 1970 r. Mieszka w Zielonej Górze.
Wydał powieści Drugi brzeg miłości (1970, 2010), Czarne anioły (1984) i Smak wiatru w Birkenau (2011), zbiory opowiadań Góry i doliny (1966), Zdobycie rzeki (1986) i Dziewczyna w okularach (2011), zbiory felietonów Karawana idzie dalej (1994), Moje zmory i marzenia (2013) oraz reportaże Inna barwa księżyca (2012).
 
Alfred SIATECKI - prozaik, reportażysta, autor słuchowisk. Urodził się 18 czerwca 1947 r. w Kostrzynie. Studiował dziennikarstwo, ukończył studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Szczecinie. Był dziennikarzem w „Nadodrzu” i „Gazecie Lubuskiej”. Debiutował opowiadaniem w „Wiadomościach Zachodnich” w 1969 r. Otrzymał Nagrodę Wydawnictwa „Iskry” (1980), Nagrodę Twórczą Młodych „Zielone Grono” (1982), Lubuską Nagrodę Kulturalną (1986), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1989), Lubuski Wawrzyn Literacki (2001) i Gloria Artis (2011). Jego opowiadania tłumaczono na jęz. białoruski, górnołużycki, rumuński i niemiecki. Należał do Klubu Początkujących Literatów przy ZLP (1975-78), Koła Młodych Pisarzy przy ZLP i LTK (1978-1980), Koła Młodych Twórców przy LTK (1980-81) i Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy (do 1981) w Zielonej Górze. Członek Związku Literatów Polskich od 1985 r. i Polsko-Niemieckiego Stowarzyszenia Pisarzy Regionu Nadodrza (od 1992). Mieszka w Raculi koło Zielonej Góry.
Wydał powieści Jubel (1987), Gość z volkswagena (1992), Zmowa pułkowników (2000), A jednak będzie noc poślubna (2007), Psie kochanie (2010), Szajbus (2012), Postrzelony (2013), Polonistki (2015) zbiory opowiadań Podzwonni ręczniacy (1980), Piaszczysta ziemia (1985), Przeklęte wykopki (1986), Podróż do piaszczystego wzgórza (1987) i Drugie przykazanie miłości (1996), Sława po zmroku (2004) oraz zbióry szkiców i reportaży Znaki graniczne (1988), Klucz do bramy (2009), Drugi klucz do bramy (2010), Trzeci klucz do bramy (2011), Tajemnice naszej ziemi (2011, wspólnie z A. Marcinkianem), Czwarty klucz do bramy (2012), Piaty klucz do bramy (2014) oraz eseje Aleja Niepodległości 15. Przechadzki po zielonogórskim muzeum tożsamości (2012). Jest autorem słuchowisk Zły dzień (1981) i Jak płomień, jak ogień (1985).
Opracował almanach poetycki zielonogórskiego ośrodka KKMP Zachłannie porywa nas czas (1978), pamiętniki i wspomnienia członków organizacji młodzieżowych Ziemi Lubuskiej Mój dom nad Odrą (1983), wspomnienia Edwarda Czernika Przeskoczyłem siebie (1985), Ćwierćwiecze lubuskiej plastyki nieprofesjonalnej (1986) oraz informatory bio-bibliograficzne Pisarze lubuscy (1981), Literaci środkowego Nadodrza (1986), Miejsce zmagań (1998, wyd., drugie zmienione 2001) i Na winnicy. Leksykon literatów zielonogórskich (2011).
 
Marek SIENKIEWICZ - poeta, eseista. Urodził się w 1962 r. w Głogowie. Pracował jako nauczyciel historii, obecnie prowadzi własną działalność gospodarczą. Członek Związku Literatów Polskich od 2007 r. oraz Głogowskiego Stowarzyszenia Literackiego (od 1999). Mieszka w Głogowie.
Wydał zbiory wierszy Ars Amandi, Miasto po deszczu i Kołysanka dla Agaty (2002) oraz zbiór szkiców krytycznoliterackich Długi Oddech Klasyki. Szkice o poezji (2001).
 
Ewa SOROKO - poetka. Urodziła się 2 sierpnia 1956 r. w Zielonej Górze. Ukończyła filologię klasyczną na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Debiutowała wierszem na łamach „Komunikatów” w 1996 r. Należy do Związku Literatów Polskich od 1998 r. Mieszka w Zielonej Górze.
Wydała zbiorki wierszy Światło ze snu (1997), W obłoku jawy (1999) i Odmienne stany codzienności (1999).
 
Mieczysław Sylwester SOSIALUK – poeta. Urodził się 23 listopada 1949 r. w Chełmie Górnym na Pomorzu Zachodnim. Pracował w zakładzie mechanizacji rolnictwa oraz jako konserwator i górnik. Obecnie przebywa na emeryturze. Zadebiutował wierszem w 1998 r. Nalezał do warszawskiej grupy poetyckiej "Wybór". Należy do Związku Literatów Polskich od 2003 r. oraz Głogowskiego Stowarzyszenia Literackiego (od 1999). Mieszka w Głogowie.
Wydał zbiory wierszy Szept i krzyk (1999), Ja, Nostradamus (2002) i Sąd nad Centurią (2012).
Współautor antologii poetyckich Przestrzeń pod stopami i Dorastać do wiersza.
 
Ireneusz SZAFRANEK – poeta. Urodził się 2 maja 1956 r. w Pępowie (woj. wielkopolskie). Debiutował wierszem w 1991 r. w lokalnej prasie. Należy do Związku Literatów Polskich od 2011 r. oraz do Leszczyńskiego Stowarzyszenia Twórców Kultury. Mieszka w Pępowie koło Gostynia.
Wydał zbiorki wierszy: Pragnę więcej (2003), Tak mało mamy chwil wspaniałych (2004), Zapisane przez wiatr (2005), Droga do domu (2005), Rozmowa z czasem (2006), Odbicie ciszy (2007), Nieskończenie nieskończone (2007), Stąd (2008), Wyśnić znaki wyczekiwania (2009), Moment uzupełnienia (2009), Z dotyku duszy (2010), Rozrzucone w przemijaniu (2011), Półprzymknięte myśli słyszeć (2012), Ukorzenić ponadczasowe (2013), Kulisy słowa (2014) i Osłaniam źródło (2014).
 
Anna Viviana SZEWCZUK-SZWEDO (publikowała też jako Anna Maria Szewczuk) - poetka. Urodziła się 23 stycznia 1967 r. w Sulechowie. Ukończyła studia polonistyczne i rusycystyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze. Prowadzi firmę wydawniczą. Debiutowała wierszem w Radiowej Książce Poetyckiej na antenie „Radia Zachód” w 1995 r. Należy do Związku Literatów Polskich od 2002 r. Mieszka w Zielonej Górze.
Wydała zbiorki wierszy Przenikalność (1996), Pozostać w zachwycie (1999), Wierzę (2003), Kwiaty miłości (2006) i Wybrana Pani (2009) oraz zbiór aforyzmów i sentencji Kryształowe myśli (2007).
 
Lech Jan TUCHOCKI - poeta. Urodził się 26 kwietnia 1940 r. w Kępnie w Wielkopolsce. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Był prokuratorem rejonowym w Nowym Tomyślu. Debiutował wierszem w „Wiadomościach Nowotomyskich” w 1989 r. Należy do Związku Literatów Polskich od 1997 r. Mieszka w Wolsztynie.
Wydał zbiorki wierszy Mikroślady (1989), Powstrzymane w biegu (1991), Spotkania ze sobą (1992), A miał być motyl (1994), Wiersze wybrane (1997), Między niebem a ziemią (2001), Witraże poetyckie (2005) oraz zbiór aforyzmów, fraszek i sentencji Mała księga myśli (2008).
 
 
 
Jan Janusz WERSTLER - poeta, prozaik. Urodził się 11 grudnia 1939 r. w Kałuszu koło Stanisławowa. Ukończył studia pedagogiczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Był nauczycielem, urzędnikiem państwowym i samorządowym. Otrzymał Lubuski Wawrzyn Literacki (2002) i Srebrną Różę Żarskiego Towarzystwa Kultury (2004). Jest Honorowym Obywatelem Żar. Debiutował wierszem w „Nadodrzu” w 1964 r. Jego wiersze przekładano na jęz. niemiecki. Należał do Grupy Młodych Twórców w Żarach (1957-62), Żarskiej Grupy Poetyckiej „Dziewin” (1962-72), Klubu Literackiego LTK w Zielonej Górze (1961-70), Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy w Zielonej Górze (1962-75), Koła Młodych Pisarzy przy ZLP w Zielonej Górze (1970-80), Klubu Początkujących Literatów przy ZLP i LTK w Zielonej Górze (1975-78) oraz sekcji literackiej Żarskiego Towarzystwa Kultury (1981-83). Członek Związku Literatów Polskich od 1998 r. i Klubu Literackiego ZLP w Żarach od 2001 r. Mieszka w Żarach.
Wydał zbiorki wierszy Pytania (1970), Krajobrazowo (1991), Najbliżej serca (1998, wyd. drugie 2000), Rozpytywanie sumienia (1998), Ocalone w słowie. Odejście Marii. Odejście Anny (2001, 2003), Im Wort erhalten. Marias Weggang. Annas Weggang (2002), Psalm o mieście (2005), Kunickie strofy (2007), Pożegnanie jabłoni. Wiersze wybrane (2009, 2014) oraz opowieść Żary Krajobrazowo (1995).
 
Zdzisław WOJTCZAK - prozaik. Urodził się 8 czerwca 1941 r. w wielkopolskim Kościanie. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował w prokuraturach w Nowej Soli i Kościanie. Debiutował opowiadaniem w „Gazecie Sądowo-Penitencjarnej” w 1971 r. Należy do Związku Literatów Polskich od 1999 r. Mieszka w Nowej Soli.
Wydał zbiory opowiadań Twarz Temidy (1994), Nasza szkoła (1999) i Kościański pitawal (2008) oraz opracował informatory biograficzne Książka pamięci gimnazjum i liceum w Kościanie (1995) i Słownik biograficzny absolwentów kościańskiego gimnazjum i liceum (Zeszyt 1, 1998; Zeszyt 2, 2000).
 
Adam ŻUCZKOWSKI - poeta. Urodził się 1 grudnia 1952 r. w Plebankach w Wielkopolsce. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracuje jako nauczyciel języka polskiego. Debiutował wierszem na łamach „Nadodrza” w 1989 r. Był członkiem poznańskiej Grupy Poetyckiej Uniwersytetu A. Mickiewicza (1974-75). Należy do Związku Literatów Polskich od 1997 r. Mieszka w Wolsztynie.
Wydał zbiory wierszy Arkusz poetycki (1974), Pisane na piasku (1997), Głaz. Wiersze wolsztyńskie (2000), Kresy minionego teraz (2006), A w ustach węzeł słów (2008), Dokładanie do Słońca. Wybór wierszy (2011).
Opracował antologię wierszy poetów wolsztyńskich Przebudzenie (1997) i zbiór wierszy Wolsztyńscy poeci Papieżowi (2006).
 
SKRÓTY:
GTK - Gorzowskie Towarzystwo Kultury
GTS-K - Gorzowskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne
KKMP - Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy
LTK - Lubuskie Towarzystwo Kultury
RSTK - Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury
ZLP - Związek Literatów Polskich
ZO ZLP - Zarząd Oddziału Związku Literatów Polskich
 
Opracowali: Alfred Siatecki, Eugeniusz Kurzawa i Robert Rudiak
(aktualizacja 14.04.2015)