IRENA DOWGIELEWICZ

Irena DOWGIELEWICZ

Urodziła się 31 grudnia 1921 r. w Kijowie (Ukraina), zmarła 21 lutego 1987 r. w Gorzowie Wlkp. Studiowała architekturę na Politechnice Warszawskiej. Po wojnie była dyrektorem fabryki mebli w Witnicy, referentem i kierownikiem wydziału pracy i płacy w zjednoczeniu przemysłu meblowego. Debiutowała wierszem w 1934 r. w czasopiśmie „Kuźni Młodych”. Jej utwory tłumaczono na jęz. niemiecki, rumuński i słowacki. Otrzymała tytuł Lubuszanina Roku (1967), Lubuską Nagrodę Kulturalną (1967), Nagrodę Kulturalną Miasta Gorzowa (1967), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1971), Nagrodę Gorzowską (1978), Nagrodę Kulturalną „Nadodrza” (1986). Była członkinią Związku Literatów Polskich w latach 1962-1987. Mieszkała w Warszawie, Witnicy, później w Gorzowie Wlkp. Jej imię nosi ulica w Gorzowie Wlkp., gdzie również znajduje się obelisk pisarki oraz tablica pamiątkowa w Alei Gwiazd na Starym Rynku. W 2007 r. biblioteka gorzowska zorganizowała Konkurs Literacki jej imienia.
Wydała tomiki wierszy Sianie pietruszki (1963), Stadion dla biedronki (1970), Tutaj mieszkam (1973), Wiersze wybrane (1977), zbiory opowiadań Lepszy obiad (1962), Przyjadę do ciebie na pięknym koniu (1965), Most (1968) oraz powieść Krajobraz z topolą (1966). Pośmiertnie ukazał się jej zbiór wierszy Znalazłam światło (1989), tom opowiadań Wujaszek Snep i inne opowiadania (1999) oraz wiersze i opowiadania Tutaj mieszkam. Krajobraz z topolą (2001).