JOLANTA PYTEL

Jolanta PYTEL (wydawała również jako Jolanta Marciniszyn-Pytel) - poetka. Urodziła się 29 sierpnia 1952 r. w Zielonej Górze. Studiowała filologię polską z historią w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Zielonej Górze. Pracowała jako nauczycielka w szkole podstawowej, bibliotekarka i dziennikarka, obecnie utrzymuje się z renty. Debiutowała wierszem w „Nadodrzu” w 1970 r. Jej utwory tłumaczono na jęz. angielski i niemiecki. Otrzymała Lubuski Wawrzyn Literacki (2004). Należała do Koła Młodych Pisarzy przy ZLP i LTK (1978-1980), Klubu Początkujących Literatów przy ZLP (1975-78), Koła Młodych Twórców przy LTK (1980-81), Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy (do 1981). Członkini Związku Literatów Polskich od 2007 r. Jest założycielką Stowarzyszenia Jeszcze Żywych Poetów w Zielonej Górze w 1995 r. i Uniwerystetu Poezji (1995-98). Mieszka w Zielonej Górze.

Wydała zbiorki wierszy Opowieść o Gabrielu (1976), Tyle światła wokół (1978), Destiny (1994), Oko śmierci (1994), Przebudzenie / Awakenings (1995 - dwujęzyczne), 40 i cztery (1996), Czarny aptekarz (1999), Requiem dla Helenki (1999), Włócznia słońca (2003), Wejść w niebo (2006) i Zegar / The Clock (2010 - dwujęzyczne).