Pieśń o starych spodniach przyjaciela mojego

 

to tylko twoje smutne stare spodnie
mówiły jeszcze w tym dniu o miłości
płomiennie świecąc biednymi łatami
miały w sobie urok legendarnej karczmy
i burzyła się w nich błękitna krew
i w szczególnych przypadkach palec boży był
jedynym skazującym na następną łatę
w każdym innym przypadku spodnie
były hymnem zbyt uładzonym by
wznieść się do nieba
i nazbyt gwałtownym by przynieść pociechę
zresztą jaka pociecha przy bezludnym stole
gdy drzwi zamknięte i nikt nie puka
chociażby tylko po kawałek światła
co wciąż się zjawia na nowo w tych
spodniach
przyjacielu mój przyjacielu
to tylko twoje smutne stare spodnie
przyszły o świcie kiedy
chciałeś mnie zatrzymać